2. Abdülhamid’in Çocukluk Düşleri

Kosova, İpek.

Şu ilerideki Kurşunlu Camii yıkıntıları. Bahçesindeki iki küçük çocuk da define avcıları. Sandıktan bir define çıktı.

Sultan 2. Abdülhamid'in mektupları. Yok yok, Şehzade Hamid'in mektupları onlar. Mektuplardan sesler mi çıkıyor ne.

Bir şehzade atına atlayıp saraydan kaçıyor. Evet evet, kaçıyor.

Bak düştü, başını yaraladı. Bir adam sırtına aldı Şehzade Hamid’i, götürüyor. Yoksa... Kaçırıyor olmasın?

Kediler miyavlıyor. Tekir mi o? Bir de kuş var sanki. Aciz.

Cüce İbrahim Efendi de orada.

Beylerbeyi Sarayı'nın muhallebicisi de var, evet. "Bici bici, muhallebiciii!" diye bağırıyor. Sonradan Sultan 2. Abdülhamid olarak Osmanlı tahtına oturacak olan Şehzade Hamid, annesiyle oyun oynuyor şimdi de.

O da ne, şehzade yazı masasında yine, mektup yazıyor. Eğilmeliyim, bir bakalım ne yazıyor.

"Annem öldü…"

Eğilip bir kere daha bakmam lazım. Başka bir mektup daha. "Babam Abdülmecid baloda..."

Ve Şehzade Hamid'i Ulu Hakan 2. Abdülhamid yapan sırların yazılı olduğu bu mektupları okumaya başlıyorum... Siz de buyurmaz mısınız?