Ağaçtaki Kız

I·nsan bir bas¸kasının hika^yesidir. En c¸ok da anne ve babasının. Genetigˆi gec¸tim, bu ruhen bo¨yledir. Hic¸ istemezken onlar gibi olursunuz. O¨zu¨nde yani. Evet, tıpkı nefeslerim gibi kesik kesik du¨s¸u¨nu¨yorum. Ama anlatacaklarım o¨yle degˆil. Bir bu¨tu¨n. Yani en azından benim kafamda o¨yle.

Ağac¸taki kız anlatıyor. Gu¨zel, ic¸ten, kalpten, derin ve tedirgin. Hic¸ olmayacak bir yerde olabilirmis¸ gibi. “Bu bir o¨zgu¨rlu¨k ve as¸k hika^yesidir” diyor ama c¸ok daha fazlası. “I·ki hasta gencin hika^yesi. Birisi benim,” sonra bo¨yle so¨ylu¨yor, yalan degˆil. Ama ne so¨ylesek eksik kalacak bir hika^ye onunkisi.

S¸ebnem I·s¸igu¨zel, okurunu sarsıyor ve onu asla du¨s¸u¨rmeden unutulmaz bir romana hayat veriyor. Agˆac¸taki Kız’la genc¸ kahramanına, bir u¨lkeye, cogˆrafyaya, nesillere ses oluyor.

“I·c¸inde yas¸adıgˆı toplumun s¸iddetinden kac¸mak ic¸in elinden geleni yapan genc¸ bir kadının o¨zgu¨n ve dokunaklı hika^yesi...”

-Publishers Weekly