Ahlâk-ı Nâsırî, Nasiruddin Tûsî’nin İbn Miskeveyh tarafından yazılan Tehzîbu¨’l-Ahlâk kitabından yararlanarak telif ettiği sistematik bir ahlak kitabıdır. Tûsî’den sonra ahlak kitabı yazan mu¨ellifler Ahlâk-ı Nâsırî’yi model almışlardır. Tezhîbu¨’l-ahlâk adlı birinci bölu¨mde ahlak felsefesi, Tedbîru¨’l-menzil adlı ikinci bölu¨mde ev idaresi, ekonomi ve eğitim konularını, Siyâset-i mu¨du¨n adlı u¨çu¨ncu¨ bölu¨mde siyaset felsefesi ve devlet yönetimi incelenmektedir. Ahlak Eğitimi adıyla Tu¨rkçeleştirilen birinci bölu¨mu¨n ilkeler kısmında; ahlakın konusu ve ilkeleri, insani nefis ve gu¨çleri, bu nefsi diğerlerinden ayıran özellikler, insanın bu du¨nyadaki u¨stu¨n konumu, insani nefsin yetkinlik ve eksikliği, nefsin yetkinliğini sağlayan şey, yetkinliğin amacı olarak iyi ve mutluluk konuları ele alınmaktadır. Maksatlar adlı ikinci kısımda ise; huyun tanımı, hakikati ve değişebilirliği, en u¨stu¨n sanat olarak ahlak eğitimi, gu¨zel ahlakı oluşturan erdemler, erdemlerin zıddı olan erdemsizlikler, erdemler ile erdeme benzeyen hâller arasındaki fark, adalet erdeminin u¨stu¨nlu¨ğu¨, erdemleri kazanma sırası ve mutluluk mertebesi, nefis sağlığının korunması ve nefis hastalıklarının tedavisi konuları incelenmektedir. Ev Yönetimi adlı ikinci bölu¨mde; evin gerekliliği, evin ru¨ku¨nleri, mal ve gıda yönetimi, eş idaresi, çocuk eğitimi, anne ve baba haklarını gözetme, hizmetçilerin yönetimi konuları ele alınmaktadır. Devlet Yönetimi adlı u¨çu¨ncu¨ bölu¨mde ise; toplumsallaşma ihtiyacı, toplumsallığın mahiyeti ve fazileti, sevgi, toplanma ve devlet çeşitleri, hu¨ku¨mdarlık yönetimi ve kuralları; görevlilerin yönetimi ve edepleri, dostluk ve du¨şmanlık konuları incelenmektedir. Kitap, Platon’un tavsiyeleri ile bitmektedir. Kitabın yazımına felsefi u¨slup hâkim olmakla birlikte gerektikçe dinî referanslar, şiir ve hikâyelere başvurulmaktadır.
