Temsile dayanan günümüz demokrasilerine yönelik dile getirilen en yaygın eleştirilerden birisi, temsil ilişkisini eksik, yanlış ya da çarpık bir biçimde kuruyor olmalarıdır. Nitekim, seçmenlere yalnızca 4-5 yılda bir periyodik olarak temsilcilerini seçme imkanı veren bunun dışında bir doğrudan katılım yahut denetim aracı sunmayan siyasal sistemlere duyulan rahatsızlık, daha 18.yy'ın başlarından itibaren, çeşitli katılım ve denetim araçlarının geliştirilmesine kaynaklık etmiştir. Kamu görevlilerinin ve kamu organlarının, olağan görev süreleri dolmadan evvel, seçmenler tarafından görevden alınmasına imkan tanıyan bir usul olan geri çağırma (recall) bu araçlardan birisidir. Modern anlamıyla geri çağırma hakkı, yolsuzluk, usulsuzluk yapan, halkın çıkarları yerine kendi çıkarlarını yahut belli sermaye çevrelerinin çıkarlarını koruyup gözeten kamu görevlilerine yönelik duyulan rahatsızlığın bir urunu olarak ortaya çıkmıştır. Temsili demokrasilerin öngörduğu "sığ" seçme hakkının, seçmenleri, yozlaşmış temsilcilerine yıllarca katlanmak zorunda bırakıyor olmasına karşı uretilmiş bir çözumdur. Zira, geri çağırma hakkı, seçmenlere, temsil etmeyen temsilcilerinden bir sonraki seçimi beklemeden kurtulma imkanı tanıyarak seçme hakkını tamamlar; böylece, temsili demokrasiyi hem daha "temsili", hem de daha "demokratik" kılar. Bu kitapta, geri çağırma hakkı, hakkın gelişiminde ve pratiğinde önemli bir yere sahip olan ABD örneği üzerinden ayrıntılı biçimde incelenmekte ve değerlendirilmektedir.
