Anne Frank, 12 Haziran 1942’den 1 Ağustos 1944’e kadar günlük tuttu. İlk başlarda yalnızca kendisi için yazdı. Daha sonra, 1944 yılında bir gün, sürgündeki Hollanda hükümetinin bir üyesi olan Gerrit Bolkestein Londra’dan yapılan bir radyo yayınında savaştan sonra halka açık hale getirilebilecek olan, Alman işgali altında Hollanda halkının çektiği ıstırapla ilgili görgü tanıklarının raporlarını toplamayı umduğunu duyurdu. Örnek olarak, mektuplar ve günlüklerden özellikle bahsetti.
Bu konuşmadan etkilenen Anne Frank, savaş bittikten sonra günlüğüne dayanan bir kitap yayımlamak istediğine karar verdi. Metni geliştirerek, yeterince ilginç olduğunu düşünmediği paragrafları çıkararak ve hatırladıklarından eklemeler yaparak günlüğünü yeniden yazmaya ve düzenlemeye başladı. Aynı zamanda orijinal günlüğünü tutmaya da devam etti. Bilimsel bir çalışma olan “Anne Frank’in Günlüğü: Eleştirel Basım (1989)”’da birbirinden ayırt edebilmek adına Anne’in ilk, düzenlenmemiş günlüğü ‘Versiyon A’ olarak; ikinci, düzenlenmiş günlüğü ise ‘Versiyon B’ olarak adlandırılmıştır.
Anne’in günlüğündeki en son kaydın tarihi 1 Ağustos 1944’tür. 4 Ağustos 1944’te, Gizli Oda’da saklanan 8 kişi tutuklandı. Binada çalışan iki sekreter Miep Gies ve Bep Voskuijl, Anne’in günlüklerini yerlere dağılmış bir şekilde buldular. Miep Gies onları bir masanın çekmecesine gizledi. Savaştan sonra, Anne’in hayatta olmadığı anlaşıldığında, günlükleri okunmamış olarak Anne’in babası Otto Frank’e teslim etti.
