1999 yılında yaşadığımız Marmara depreminin travmasını attığımızı düşünürken üç sene sonra çok daha büyük bir depremin bizi beklediğinden habersizdik.
Depremden bir süre sonra gözlemlediğimiz değişimlerin ardından annem henüz 53 yaşında iken doktorların koyduğu teşhis ile Alzheimer’a olan yolculuğunun nasıl başladığına, yaşının bu hastalık için çok genç olmasına rağmen hastalığın nasıl geldiğine, annemin doğumu ile başlayan hayatında Alzheimer teşhisi konulduktan sonra beş yıl gibi kısa bir sürede hangi aşamalardan geçip bilinen sona nasıl geldiğine tanıklık edeceksiniz.
Literatürde yaşlı hastalığı olarak geçen Alzheimer’in o dönem Türkiye’de bilinen hastalar içinde sayılı genç hastalar arasında yer alacağını öğrendiğimiz annemde nasıl başladığını, bu hastalığın genç bir beyne nüfuz ederken adım adım hangi aşamalardan geçtiğini, babamın ve benim verdiğimiz mücadelede umudumuzu hiçbir zaman kaybetmememizi sağlayan ‘sevgi’nin gücüyle son güne kadar verdiğimiz mücadeleye bu kitapta şahitlik edeceksiniz.
Sevgi ve şefkat üzerine kurulmuş bir hayatta unutulmayan tek şeyin yine sevgi ve şefkat olduğunu annemden öğrendim. Annemin hayatı, hayatı yaşama şekli bana her zaman öğretiydi, hayranlıkla izlediğim her davranışı bana rehber olmuşken yakalandığı hastalığının dahi bana nasıl bir hayat dersi verdiğini yıllar içinde anlayacaktım.
Bu yolculuk hastalar için uzun ve meşakkatli olsa da koşullar her ne olursa olsun sevginin bağlayıcı gücü hasta yakınları için her zorluğu aşmada en önemli rehber.
Hayat denilen olgu, doğum ile ölüm arasında hatırladıklarımız ise hatırlayamadıklarımızla da yaşamda var olduğumuzu bilmek içimizdeki en anlamlı bilgelik.
