Çember hâlinde oturan şamanların ortasından uzun boylu bir tanesi yılan gibi kıvrılarak yavas¸ça ayagˆa kalktı. Digˆerlerinden farklıydı bu s¸aman, tepeden tırnagˆa bembeyazdı. S¸amanın upuzun simsiyah saçları kemikten dügˆmeler, küçük misketlerle örülüydü. Kimilerine göre saçlarının arasında yılanlar oynas¸ırdı. Uzun boylu ak s¸aman bas¸ını kaldırmadan konus¸tu: “Bu lanet çok eskidir. O zamanlar bu bozkırlarda yas¸ayan atalarımız koyun nedir at nedir bilmezlermis¸. Kurttan vahs¸i-köpek, vahs¸i-köpekten bildigˆimiz köpek daha çıkmamıs¸. Büyük tufandan hemen sonralarıymıs¸, Güney’den Zagˆros’un ötesinden bir kavim gelmis¸, sonra gökyüzündeki yıldızlar gibi yayılmışlar bozkırlara.”
“Sonra ne olmus¸ da lanetlemis¸ler çaputlarla süslenmis¸ mübarek bozkırlarımızı?”
“Bu kavimden biri töreye uymamıs¸. Töreye kars¸ı gelince de tanrıların gazabına ugˆramıs¸lar.
“Bu ne biçim bir lanettir ki etkisi binlerce yıl sonra ortaya çıksın?”
“Bana söylenen; nasıl Günes¸’le Ay’ın hareketleri arasında bir ahenk varsa, gökyüzüyle mevsimlerin, mevsimlerle tüm canlıların dogˆup büyümesinde de kutsal bir ahenk oldugˆudur. I·nsanlar tanrılara kars¸ı gelerek yeraltı ile gökyüzünün arasındaki ahengi bozdugˆunda lanet yavas¸ yavas¸ gelir. Tohum toprakta yetis¸mez, derelerden su akmaz, kus¸lar uçmaz olur! Lanet is¸te budur!” Yas¸lı kadının son cümlesinden sonra yurtta gene bir ugˆultu yükseldi: “Gök Tanrısı kahretsin bu lanetli kavmi! Demek o tas¸tan s¸ehirleri kuranlar tanrıların lanetledigˆi bu kavmin insanları! Gidelim bütün s¸ehirleri yakıp yıkalım.”
“Tam bir dünya romanı… Tarihle bir oldum, ben oldum, yaşadım. Antik Roman’ın gücüyle kendimden başka her şeyle kendim oldum.”
–Profesör Gündüz Vassaf, Yazar ve Psikolog
“Erguvan rengi giysilere bürünmüş Antik Çağ’ın sihirli ruhunu empresyonist bir tarzda veren müthiş bir roman. Yazarın büyülü dünyasına bir kere girdiğinizde çıkmak istemiyorsunuz. Büyük İskender’in doğumu ve Babil’de ölümü, Roma’nın kuruluşu ve Konstantinopolis’in fethini bugüne kadar kimse bu kadar güzel yazmamıştı.”
–Lale Müldür, Şair
“Uğur Müldür, romanında mekânda ve zamanda olmuş olan bir macerayı insanlık macerası olarak ele alıyor, hayal gücünü akıldan geçiren bir yazıya dönüştürüyor. Mekân iki nehrin arasındaki coğrafyadır. Bir tufan sonrası doğar hikâye, tıpkı Kutsal Kitap’ta anlatıldığı gibi. Güney’den Kuzey’e giden bir yolculuk Avrasya bozkırlarından geçmiş; Batı’ya, Kuzey’e ve Güney’e yayılmıştır. Ve Ulysses gibi iki nehir arasına geri döner kahraman. Ama burada hikâyenin kahramanı tarihin ta kendisidir. Tarih hikâyenin öznesidir. Kahraman ve olaylar zamansız bir şekilde iç içe geçmiştir. Bu hikâye-tarih Doğu veya Batı tarihi değil, her coğrafyayı kaplayan bir “dünya-tarihi”.
–Profesör Ali Akay, Mimar Sinan Üniversitesi
“Kurgulanan anlam dünyalarıyla, adeta elle tutulabilecek canlılıkta sahnelerle ve kaynaklara sadık kalarak nakış gibi işlenen bir bakış açısıyla gayet ikna edici ve etkileyici bir tarih anlatısı. Tarihi perspektifi bu denli geniş ve ana fikri böylesine iddialı bir işe kalkışıp hakkını verebilmenin ne kadar emek gerektirdiğini hayal edebiliyorum.”
–Arsen Nişanyan, Oxford Üniversitesi, Tarih Bölümü
