Baktıkları şey sarımtırak, benekli deriyle kaplı gibi görünen, ampule benzer bir nesneydi. İçinden yirmi kadar kalın et borusu çıkıyordu. Her borunun ucunda bir başka ampül büyümekteydi. Bu da ne böyle? diye sordu Jimmy. Bunlar tavuk dedi Flurya. Tavuk organları. Ama bu yalnızca ciğer. But uzmanları da var. Normalden on iki kat hızlı but üretebiliyorlar. Ama kafaları yok dedi Jimmy. Meseleyi kavrayabilmişti (ne de olsa çocukluğu sus multiorganifer´lerle geçmişti) ama buradakiler işi biraz abartmışlardı doğrusu. Çocukluğundaki domuzonların en azından kafaları vardı. Şu ortadaki kafası dedi kadın. Tepesinde bir ağız var. Besinler oradan içeri atılıyor. Gözleri ve gagası yok, çünkü böyle şeylere ihtiyacı yok. Çok korkunç dedi Jimmy. Bir kabustaydı sanki. Karşısında canlı, borulu bir protein makinesi duruyordu. Deniz anemonu planını hatırla dedi Flurya. Kendini daha iyi hissedeceksin. Peki ama bu yaratık neler düşünüyor? dedi Jimmy. Kadın yine ağaçkakan gibi güldü. Sonra sindirim, asimilasyon ve büyümeyle ilgisi olmayan bütün beyin fonksiyonlarını iptal ettiklerini açıkladı. Tavukla kancalı kurt arası bir yaratık diyebilir dedi Flurya. Büyüme hormonları eklemeye gerek yok dedi kadın. Hormon üretimi normalden fazla zaten. Tavuk göğsü iki haftada yetişiyor. Bilinen en başarılı hızlı tavuk yetiştirme çiftliği operasyonundan üç hafta daha hızlıyız. Hayvan hakları savunucuları da ağızlarını açamaz, çünkü bu yaratık acı hissetmiyor.
Atwood´un ayrontılı yarattığı ilk erkek kahramanı, gelecekte ölümcül bir virüsün insanlığı neredeyse yok ettiği bir dünyada ve ağaçta yaşar...Genleri değiştirilmiş bitki ve hayvanların giderek çoğaldığı günümüzde, böyle bir geleceğin hepimizi beklediğini, romanı okuyacak herkes ürpererek hissedecek.
