“O¨nce ben” diyen, bir yanda tu¨ketim ve teknolojik gelis¸melerle sarhos¸, o¨te yanda umutsuzluk ve kaybetmis¸lik duygusuyla sersemlemis¸, siyasetten uzaklas¸ırken insanın insanla dayanıs¸ması geregˆini uzun su¨redir bir kenara atmıs¸ insanların c¸ogˆu yas¸adıklarına ko¨r... Bundan yu¨z yıl sonra makine-insan karıs¸ımı bir siborg olmasının, c¸ok uzun yas¸amasının, Mars’ta yas¸amaya bas¸lamasının mu¨mku¨n oldugˆunu go¨rebiliyoruz ama ekonomik-teknolojik ac¸ıdan yaratıcılıgˆı ve becerisi artarken, nasıl bir insan anlayıs¸ına ve nasıl bir insan du¨nyasına yol ac¸acagˆını bilemiyoruz.Meryem Koray, Aptal I·nsanlar Zeki Makineler’de, muazzam teknolojik gelis¸menin ufkuna bakıyor. I·s¸ arkadas¸ı olmanın yanında o¨zel yas¸ama da karıs¸acak “sosyal robotların” yer alacagˆı bir ufuk bu...Ancak bu ufukta, bir “insanlık hali” krizi de go¨ru¨nu¨yor: Muazzam teknolojik gelis¸me “insanlas¸manın” gelis¸mesine mi yol ac¸acak, yoksa teknolojiden gu¨c¸ alan bir “barbarlas¸maya” mı gec¸ecegˆiz? Kapitalist sistemin silah+para+bilgi+teknoloji denklemine dayanan ve artık muhtes¸em bir aptallıgˆa do¨nu¨s¸en egemenligˆi as¸ılamazsa, kıyamet romanları peka^la^ gerc¸ek olabilir.
“I·yi ki c¸atıs¸malar, c¸elis¸kiler ic¸inde bir varlıgˆız!” diyor Meryem Koray ; sorunun sebebi de c¸o¨zu¨mu¨ de, insanın c¸elis¸kili ve karmas¸ık varlıgˆında. “Ku¨reseltoplumsal bir bilinc¸ ve ku¨resel yurttas¸lık anlayıs¸ına sahip bir ‘Biz’in” aptallıgˆa son vermesi umudunun kaynagˆı da o.
