Artık Ölebilirim

Hikâyelerimizin kahramanı bizleriz. Dünyanın cenneti de, cehennemi de bizim içimizde. Çiçekler de açıyor orada envai çeşit, yağmur da yağıyor. Kor alevlerin yaktığı da oluyor ruhu bazen, suların o yangını söndürdüğü de. Her şey, yalnızca bir saniye (!) Cennetimizde yaşarken, cehennemimizde öldürebiliriz kendimizi. Ve kovdurabiliriz yeryüzünden kimliğimizi.

…Sorgulamalar-sualler, cevaplar ve cevapsız kalanlar… Hepsinin bir sorusu var. Hepsine açılan yol aynı; yolculuğu apayrı olsa da, yolcusu ortak. Bundandır ya işte, o soluklanmalar.

Her şey yalan olsa ne çıkar (!) Evrenin gerçeği bizleriz. Yürüdüğümüz yollar tahta köprüden. Arada duyarız gıcırtısını. Duyarız da, dönmeyiz yolumuzdan. Böyle mert, böyle delibaşız! Ömrü bir asır sanıp, asra ömür sığdıranlarız. Bundandır zamana dargınlığımız, kırgınlığımız.

“Zamanla barışmak olsun andımız.”