Avrupa Birliği İş Hukukunda İşverenin İş Sağlığı ve Güvenliği ile İlgili Temel Yükümlülükleri ve Türk Mevzuatının Uyumu

2003 yı­lın­da yü­rür­lü­ğe gi­ren 4857 sa­yı­lı İş Ka­nu­nun­da iş­ve­ren­ler için “es­nek­lik” içe­ren hü­küm­ler ön­gö­rül­müş; iş­çi­le­re ise iş, üc­ret ve sağ­lık alan­la­rın­da be­lir­li gü­ven­ce­ler sağ­lan­mış­tır.

Hiç kuş­ku yok­tur ki, söz ko­nu­su gü­ven­ce­ler için­de en önem­li ola­nı iş­çi­nin sağ­lı­ğı ve gü­ven­li­ği ile il­gi­li ola­nı­dır. Ger­çek­ten de, in­san, in­sa­nın sağ­lı­ğı ve in­san sağ­lı­ğı­nın ko­run­ma­sı, gö­ze­til­me­si ge­re­ken de­ğer­le­rin en üs­tün­de yer alır. İş­te bu an­la­yış­la, ye­ni İş Ka­nu­nun­da “İş Sağ­lı­ğı ve Gü­ven­li­ği” baş­lı­ğı al­tın­da (m. 77 vd.) bu hu­sus­ta­ki iş­ve­ren yü­küm­lü­lük­le­ri­ne, alın­ma­sı ge­re­ken ön­lem­le­re ve iş­çi­le­rin hak­la­rı­na es­ki İş Ka­nu­nu­na oran­la– çok da­ha ge­niş bir bi­çim­de yer ve­ril­miş­tir. Bu ya­pı­lır­ken de Av­ru­pa Bir­li­ği’nin 89/391/AET sa­yı­lı Çer­çe­ve Yö­ner­ge­si göz önün­de tu­tul­muş­tur.

Bu­nun­la bir­lik­te, gü­nü­müz­de ba­zı ge­liş­me­ler so­nu­cun­da, ko­nu­nun ay­rı bir ya­sa ile ye­ni­den dü­zen­len­me­si aşa­ma­sı­na ge­lin­miş­tir. Av­ru­pa Bir­li­ği’nin Yö­ner­ge­si­ne tam uyu­mu da sağ­la­ya­cak bir “İş Sağ­lı­ğı ve Gü­ven­li­ği Ka­nu­nu” için ha­zır­lık ça­lış­ma­la­rı­nın ya­pıl­dı­ğı, tas­lak­lar ha­zır­lan­dı­ğı bi­lin­mek­te­dir. Ge­li­nen bu nok­ta­da, Çer­çe­ve Yö­ner­ge­nin iş sağ­lı­ğı ve gü­ven­li­ği­ne iliş­kin hü­küm­le­ri ve özel­lik­le bu Yö­ner­ge­yi iç hu­kuk­la­rı­na uyar­la­mış olan ül­ke­le­rin yak­la­şım­la­rı önem ka­zanmak­ta­dır.