Azandelerde Cadılık, Kehanetler ve Büyü antropolojik alan araştırmasının en kıymetli örneklerinden biridir. Evans-Pritchard, sosyal antropoloji disiplini içerisinde kuruluşundan günümüze sürdürülen büyü-bilim-din tartışmasına elde ettiği alan verileri ve altını çizdiği kuramsal noktalarla destek sağlamış; büyü ve cadılık gibi okült inanış ve pratiklerin Batılı hâkim bilimsel ve dinsel bilme biçimlerine meydan okuyan doyurucu bir alternatif bilme biçimi oluşturma kabiliyetlerini sorgulamıştır. Okült inanış ve pratiklerin “yanlış” bulunarak ötelenmesi ve ötekileştirilmesi, modernleşme sürecine neredeyse tamamen sinmiştir. Antropoloji, 19. yüzyılın evrimci mülahazaları bir yana bırakılırsa, 20. yüzyılda başlayan alan araştırmasına dayanan modern dönemi ile birlikte, bu türden inanış ve pratiklerin bastırılmasıyla, bu sürecin günümüz dünyasındaki yansımalarını da içerecek ve sorgulayacak biçimde uğraşmıştır. Eser öylesine önemli hale gelmiştir ki cadılık veya büyücülükle ilgili inançları artık ona atıfta bulunmadan tartışmak mümkün değildir. Eser antropoloji dışındaki birçok alana da ilham kaynağı olmuştur.
E. E. Evans-Pritchard'ın kabul görmüş baş yapıtının bu versiyonu, onu, öğrenciler ve genel okuyucu için daha erişilebilir bir hale getirmeyi amaçlamaktadır. Eva Gillies kapsamlı Giriş bölümünde kitabın günümüzdeki geçerliliğini incelemekte ve okuyucunun kitabı tarihsel bağlamına oturtabilmesini sağlamak için Azandelerin etnografinin yazıldığı dönemdeki sosyal ve siyasi örgütlenmesini anlatmaktadır. Ayrıca Takdim yazısı ile Evans Pritchard, toplumsal yaşama yıllarca süren uzun süreli katılım ve topluluk mensupları ile aracısız-doğrudan etkileşime dayalı etnografik araştırma ve yazım geleneğine getirdiği söylemsel ve kuramsal yenilikler içerisinde konumlandırılmakta ve cadılık-büyü tartışmasına ilişkin tezlerin antropoloji içerisindeki güncel değeri ortaya konulmaktadır.
