Ben Bülbül

Merhaba. Ben bülbül, bülbül-i şeydâ . Gülün sâdık âşığı, gülistanın yaraşığı. Ben bülbül, bülbül-i bî-nevâ. Gülden yüz bulmamış, murada ermemiş nasipsiz bülbül. Çoğulu belâbil, belâ bil(en)ler. Belânın sırdaşı, dertlerin can yoldaşı. Belâbil nevha kılurlar seherde Anı dahı cânuma bir belâ bil (Kadı Burhâneddîn) Bülbüller seher vakti ağlayıp inlerler Onu bile canıma bir bela bil Ben bülbül, kendimi bildim bileli gurbetteyim, kendimi bildim bileli hasrette. Vuslatın tadına varmamışken düştüm kesrete, Cemâl’in seyrine doymamışken göçtüm gurbete. Gurbette günlerim ağlayıp inlemekle geçiyor, âşığın sesine kulak ver. Benim aşkım alın yazgısı, ahı kıvılcımlı yürek yangısıdır. Sana öykümü anlatacağım sevgili okur, öykümü anlatmaya niyetleneli yıllar oldu, başlamaksa şimdi gönle doğdu. Başlamak, yarı yarıya bitirmek demektir. Söze izin versem olaylar birbiri ardınca gelecek, lâkin öyküm bir değil, hayatım roman...