Ben Çok İyi Bir Gün Konuşacak

“Kullandığı dilin kaçıklığı, David Sedaris’in en eğlendirici tarafı. Yaşayan en komik yazar ödülünün en kuvvetli adayı.”

Kuzey Carolina’nın bizim yaşadığımız kısmında hangi takımı tuttuğunuz sorusu çok yaygındı ve bu soruya verilen cevabın, sizin ne türden bir insan olduğunuz ya da olmayı umduğunuz konusunda çok şey ifade ettiği düşünülürdü.

Benimse ne futbola ne de basketbola ilgim vardı, ancak bunu belli etmemem gerektiğini çoktan öğrenmiştim. Bir oğlan çocuğu mesela mangalda pişmiş tavuğu ya da patates kızartmasını sevmiyorsa, insanlar bunu kişisel beğeniyi ilgilendiren bir konu olarak görüp, “Zevkler ve renkler tartışılmaz,” derlerdi. Devlet başkanına,

Coca Cola’ya, hatta Tanrı’ya bile burun kıvırabilirdiniz, ancak spordan hoşlanmayan bir erkek çocuğuysanız imalı yakıştırmalara muhatap olmanız kaçınılmazdı. O yüzden ben de konu ne zaman açılsa, soruyu soranın hangi takımı tuttuğunu sorup “Gerçekten mi? Ben de!” diye cevap vermeyi âdet edinmiştim.