Resmi kaynaklara göre Kore Savaşı süresince Kuzey Kore ve Çin kuvvetleri tarafından esir edilen 7,190 Amerikan askerinin yaklaşık %38’i, 1,148 İngiliz askerinin ise %15’i esir kamplarında öldü. Bununla beraber, Amerikalı esirlerin %15’i ve İngiliz esirlerin %12’si düşmanla iş birliği yaparken, savaş sonunda 21 Amerikalı ve 1 İngiliz asker düşmana iltica etti. Buna karşın yine resmî kaynaklara göre, aynı esir kamplarında tutsak olan 234 Türk asker arasında kampta ölen ya da savaş sonunda Türkiye’ye dönmeyi reddeden olmadı. Esir kampında düşmanla iş birliği yapan iki Türk eri ise savaş bitip iade edilecekleri zaman Türk arkadaşlarının kendilerini öldüreceği korkusuyla Amerikan ordusundan himaye istemek zorunda kalmışlardı.
Kuzey Kore kamplarında esaret hayatı sürmüş 234 Türk askerin bu başarısı Batı dünyasında büyük yankı uyandırmış, Amerikan ordusunun muharip askerlerin esaretine dair bir iç tüzük oluşturmasında ve hayatı idame eğitimini şekillendirilmesinde örnek teşkil etmiştir. Ne var ki, Kore Savaşı’nın ardından Batı’da yayınlanan çalışmalar Türk esirlerin bu başarısını üstün eğitim almalarına yormuşlar ve elit askerler oldukları savına dayandırmışlardır. Bu görüş günümüze kadar Batı’da tekrar tekrar üretilmiş ve literatüre hâkim olmuştur. Oysa ki Türk esirler arasında yalnızca 6 subay ve 3 astsubay bulunmaktadır ve geriye kalan 225 Türk esir zorunlu askerliğini yapan erattır.
Yazar Aynur Onur Çifci Ben Türk adını verdiği bu çalışmasında Türk, Amerikan ve İngiliz arşivlerinden elde ettiği askerî belgelere dayanarak Kore’deki 234 Türk esirin kimler oldukları ve onların esaret hayatları hakkındaki gerçekleri ele almakta, kamplarda nasıl hayata tutundukları ve düşmanın komünist propagandasına nasıl direndiklerini gün yüzüne çıkarmaktadır.
