Dostlukların başka havalara girdiği, edep ve hayanın alıp başını gittiği, dünyanın başka bir hal aldığı gerçeğiyle okuyucularını samimiyetle yüzleştiren Nurettin Durman'a, anlamlı bir selam vermek istiyorum, nicedir. Düşüncemi sevgili Adem Özbay'la paylaştığımda, gözleri ışıldadı. "Hemen bir armağan kitap çıkaralım" diyerek beni cesaretlendirdi. Ancak araya başka başka dünya işleri girdi, iş uzadı.
Nurettin Durman'ın 'şanına yakışı' bir armağan kitap hazırlamamız gerekiyordu. O günlerde büyük bir heyecanla, yüzün üzerindeki dosta, arkadaşa internet yoluyla ve telefonla ulaştım ve birçok kişiden, projeye destek sözü aldım. Fakat vaatlerin çoğu ne yazık ki sözde kaldı. Kitapta yer almayı 'kezinlikle' arzu ettiğini söyleyen, Durman'ın dostlarından bir kısmı da bu konuda cimri davrandı, ihmal etti ya da unuttu katkı sağlamayı.
Adem Özbat, ABD'ye gitti. Nurettin Durman, rahatsızlandı. Ama projeden asla vazgeçmedim...
Sonra Adem Turan'la paylaştım konuyu... Çok heyecanlandı ve 'çok güzel, hemen başlayalım' dedi. Şair dostumuz Hasip Bingöl elindeki Durman'a ilişkin yazıları, soruşturmayı ve bir söyleşiyi bu kitapta birleştirme güzelliği gösterdi. Gülçin Durman, babasının özel arşivinden fotoğrafları paylaştı bizimle. Yayıncı ustamız Mekki Yassıkaya ise başından sonuna proje için elinden gelenin fazlasını yaptı.
Fazla söze gerek yok: "Bir Düş Yolcusu", bir Özcan Ünlü eseri değildir. En az Ünlü kadar, Adem Özbay, Adem Turan, Mekki Yassıkaya, özellikle de Hasip Bingöl projesidir. Bu dostlara sonsuz teşekkür ediyorum.
Söz uçar, yazı kalır:.. Umarım bu eser, eksikleri kapatacak yeni projelere güçlü bir kapı aralar...
