Biz Dedemle Kapı Yaptık

1950 yılında KDz.Ereğli’de doğdum. KDz.Ereğli Sanat Kurumu Derneği Savaş Büke Öykü Yarışmalarında, ilki 1998 yılında olmak üzere birincilik ödülleri kazandım. “Safinaz Cicanemin Menekşeleri” adlı öyküm “Tavuk Suyuna Çorba Türkiye’den Yüreğinizi Isıtacak Seçme Öyküler” kitabında, “Yaz Gelince” adlı öyküm ise, Foça Belediyesi 2015 Deniz Öyküleri III. kitabında yer aldı. Sonrası, Üsküdar’a gider iken aldı da bir yağmur misali. Bir yazmaya başladım ki, dur durdurabilirsen. Muson yağmurları gibi aralıksız yazarken de, bu kitapta yer alan öykülerimin yanına kapıları yoldaş yapıverdim. Benim kapılara olan yakınlığım, çocukluk zamanlarımda başladı. Bahçede oynarken, bir koşu eve gider anneme seslenirdim. Evdeyse,gönül rahatlığıyla tekrar oyunuma dönerdim. Ama bir de evde yoksa! İşte o zaman başlardı benim kapı turlarım. Ablam olsun, ağabeyim olsun annemin nereye gittiğini katiyen söylemezlerdi bana. Gidebileceği yerlerin kapılarını çalardım sırasıyla. Hangi komşuda bulduysam, o evin kapısının önünde oyunuma devam ederdim. Anneme de, “Camdan bana bak!” derdim. Safinaz Cicanem çok kızardı annemi aramama. Çünkü ilk olarak onların kapısını çalardım. Bana pencereden bakar, “N’apacan ananı, emecen mi?” derdi.