Sermaye artık varolus¸umuzun her alanına sızmıs¸ durumda. I·nsanlık
sayısallas¸mıs¸ ve amansızca ele gec¸irme, kırma, yıkma, parc¸alama
du¨rtu¨su¨nu¨n esiri bir du¨nyada sıkıs¸ıp kalmıs¸ halde. I·stisna halinin
norm oldugˆu, olagˆanu¨stu¨ halin kalıcılas¸tıgˆı bu evrede iktidar
sadece denetlemekle ilgilenmiyor; insanlıgˆı ve Yeryu¨zu¨’nu¨ tu¨mu¨yle
maddeles¸tirme, yiyip bitirme, bastırma, sindirme ve o¨gˆu¨tme yolunda.
Achille Mbembe, zencilik halinin evrenselles¸mesi olarak tanımladıgˆı bu
su¨recin yıkım ve tu¨ketim gu¨cu¨nu¨, mimariden o¨du¨nc¸ aldıgˆı “bru¨talizm”
kavramıyla yorumluyor.
Bru¨talizm, du¨nyanın kamplara bo¨lu¨ndu¨gˆu¨, sınırların as¸ılması imka^nsız
duvarlara c¸evrildigˆi, insanın yersiz yurtsuz kaldıgˆı, tu¨m canlılarla
birlikte du¨nyanın da yagˆmaya teslim edildigˆi c¸agˆımızdan c¸ıkıs¸ yollarını
sorgulayan, bir onarım siyaseti o¨neren, sarsıcı bir eles¸tiri sunuyor. Tu¨m
canlılarla dayanıs¸ma ic¸inde, yıkılanı yeniden ins¸a etmenin mu¨mku¨n
olup olmadıgˆı sorusunu canlı bic¸imde ortaya koyuyor.
“Onarım, mu¨nhasır sahiplenme bic¸imlerinden vazgec¸meyi gerektirir;
hesap edilemez ve temellu¨k edilemez s¸eyler oldugˆunun ve dolayısıyla
kimsenin Yeryu¨zu¨’ne mu¨nhasıran sahip olamayacagˆının veya onu
mu¨nhasıran is¸gal edemeyecegˆinin teslim edilmesine bagˆlıdır.
Hu¨ku¨mran bir olay olan Yeryu¨zu¨, sadece kendi kendisine aittir ve
barındırdıgˆı yas¸amsal tohum rezervini kimse kapatamaz, ne pes¸inen ne
de ebediyen...”
