Yaşamda, “ben kimse ile çatışmadım” diyen insan bulmak zordur. Bu, birlikte yaşamanın ortaya çıkardığı kaçınılmaz bir gerçekliktir. Yaşamın her alanında (evde, işte, okulda, sokakta, yaşam mücadelesinin olduğu her yerde) çatışma vardır. Esasında çevremizde kimseyi bulamasak bile kendimizle çatıştığımız zamanlar da mevcuttur. Çatışmadan kaçmak, bunu görmezden gelmek var olan sorunların gittikçe derinleşmesine sebep olur. Derinleşen sorunlar da derin yaralar açar. Derin yaraların açılmasına müsaade etmeden onlarla yüzleşmek, yıpratmadan ve yıpranmadan çözmek belki de bizim için işin en zor ama bir o kadar da etkili yoludur. Öyle ki bizi diğer varlıklardan ayıran insan olmanın gereği en iyi sonuca ulaşmak için çabalamaktır. Bunun için de çatışmanın varlığını kabullenmek, bununla nasıl mücadele edileceğini, bunun nasıl yönetileceğini bilmek ve tüm çatışmaları kazan-kazanla sonuçlandırmak gerekir. Çatışmanın ne olduğunu, nereden geldiğini, çatışmaya kimin ya da neyin vesile olduğunu; buna ilişkin gerekli önlemlerin nasıl alınacağının cevabını bu kitapta bulabilirsiniz.
Evde, işte, okulda kısacası yaşamda çatışmayı görmezden gelmek “kendin için kuyu kazmaya benzer”, er ya da geç kazdığın kuyuya düşersin. Sonuçta üzen de sen, üzülen de sen olursun. Ne üzen ol, ne de üzülen. Yaşam için çatışmasızlık kadar çatışmanın da gerekli olduğunu anla ve onu yönetebilme cesaretini göster. Kazan-kazan stratejisinin peşini bırakma. Unutma ki yalnızca yaşam bile başlı başına bir çatışmadır. Önemli olan onu baş edilebilir hâle getirmektir. Bunu da başaracak kişi aynaya baktığınız zaman gördüğünüz kişiden başkası değildir.
