Göç, aile bağları ve ölüm hakkında hafızanızda şefkatle kök salacak bir hikâye…
Emilia bir sabah uyandığında başucunda bir ceviz bulur. Dedesi cevizin arkasındaki büyüleyici hikâyeyi torununa anlatır. Bu, okyanusu aşarak yeni bir eve, sadece küçük bir valizle ve bir cevizle yaptığı göç yolculuğunun hikâyesidir. Uzun zaman önce, dedesi henüz gençken İtalya’daki Como Gölü yakınlarındaki bir ağaçtan tek bir ceviz koparır ve büyük bir okyanus boyunca farklı bir kıtadaki yeni bir ülkeye taşır. Dedesi yeni evinde bir aile kurup yaş alırken fidan da bir ceviz ağacına dönüşür. Emilia, bahçedeki ulu cevizin yanındaki küçük ve daha genç olan ceviz ağacına bakar: Bu ise annesinindir. Birlikte Emilia için üçüncü bir ceviz ağacı dikerler ve dedesi adım adım Emilia’ya kendi tohumunu nasıl yetiştireceğini öğretir. Emilia’nın ceviz ağacı büyürken dedesi yavaşlamaya başlar -ta ki bir gün Emilia ona veda etmek zorunda kalana kadar.
Emilia’nın bir ağaç yetiştirirken aile köklerini ve tarihini tanıdığı bu hikâye, her güzel şeyin zamanla olgunlaştığını ve yanımızda olmasalar bile sevdiklerimizin her zaman bir parçamız olduğunu yeniden hatırlatıyor.
Aidiyet, yuva, sevgi, aile bağları ve ölüm hakkındaki bu dokunaklı hikâyeye, Felicita Sala’nın anavatanı İtalya’yı sevgiyle yansıttığı sıcak görseller eşlik ediyor.
Bir sabah Emilia başucunda bir ceviz bulduğunda dedesi ona en güzel hikâyesini anlatır.
Yanında sadece küçük bir çanta ve bir cevizle okyanusu aşıp yeni bir eve yolculuğun büyüleyici hikâyesidir bu.
Felicita Sala’nın etkileyici çizimlerinin eşlik ettiği bu dokunaklı hikâye, her güzel şeyin zamanla olgunlaştığını ve artık yanımızda olmasalar bile sevdiklerimizin her zaman bir parçamız olduğunu hatırlatıyor.
Aile bağları, göç ve kayıp hakkında hafızanızda şefkatle kök salacak bir hikâye…
