Toplumsal beraberliğin sağlanması ve birarada yaşama kararı noktasında birleşmiş bireylerin, huzurlu ve sürdürülebilir bir düzen içinde yaşama çabaları, uzun bir tarihi süreç sonrasında günümüz modern devlet sistemini ortaya çıkarmıştır.
Günümüz devlet anlayışı, “güçler ayrılığı” ilkesine dayanmakta, yasama yürütme ve yargı erkleri birbirlerinden bağımsız ancak birbirlerini de kontrol eder noktada faaliyetlerini sürdürmektedir. Bu sistemin günümüz Türkiye’sinde nasıl işlediği ayrı bir disiplinle ele alınması gereken bir konudur.
Her disiplin kendi içinde bir içdenetim yaratmış son olarak ise devletin ana direği olan hukukilik denetimini yapma görev ve yetkisi yargı makamlarına verilmiştir.
Yargı erkinin hiç bir yerden emir almayıp kendi iradiliğiyle faaliyet göstermesi özelliği, bu erkin faaliyetlerinin de denetimi konusunu önemli kılmıştır. Yargı sistem,i bu denetim sistemini kendi içinde ve gene kendisinden oluşan iç denetim mekanızmalarıyla yerine getirme şeklinde kurmuş ve sürdüre gelmiştir. Bu zorunludur zira hiç bir devlet sisteminde hiç bir birey sorumsuz ve denetimsiz olamaz olmamalıdır. Yargıda bu kuralın istisnası değildir ve olmamalıdır. Yargının bu iç denetiminin üzerinde başka hiç bir denetim sisteminin bulunmaması, bu denetimi çok önemli kılmakta iyi işlemesi ve bilinmesi gereken bir yapı özelliği taşımaktadır.
Yargının bu iç denetim yolları hukukumuzda Yasayolları-Kanunyolları olarak adlandırılmaktadır.
