DÂHİ Mİ? MEMUR MU? Nietzche ve Hegel’in Eğitim Felsefeleri

Nietzsche'nin egˆitim ve ku¨ltu¨r eles¸tirisi geleneksel egˆitim eles¸tirisi olup mevcut egˆitimin temellerini sarsan bir nitelik tas¸ımaktadır. Ku¨ltu¨ru¨n aktarımı olarak egˆitim, belirsiz bir mu¨f­redat, o¨gˆrencinin kendi kendini egˆitmesi, egˆitimin kazandırdıklarının aslında kis¸inin kendisi olmadıgˆı, acının ve yalnızlıgˆın da yer aldıgˆı bir varolus¸ durumunu kabullenme, o¨gˆrencinin o¨gˆretmene isyan ederek onu da as¸masının gerekliligˆi gibi nitelikler mevcut egˆitimin de as¸ılması gerektiğini go¨steren ra­dikal bir egˆitim yaklas¸ımını gündeme getirmektedir. Hegel, insanın c¸ok boyutlu bir nesne oldugˆunu ve onunla her s¸ey yapılabileceğini ileri su¨rmekte, insanın insan olma su¨recinde egˆitimin o¨nemine dikkat c¸ekmektedir.
Bu kitapta; biri toplumu o¨n plana alarak bireyselligˆi arka planda bırakan, digˆeri bireyi o¨n plana alarak onu toplumsallıgˆından soyutlayan iki du¨s¸u¨nu¨ru¨n eğitim felsefeleri ele alınmıştır. Egˆitim uygulamaları ve felsefesiyle bagˆlantılı olan egˆitim go¨ru¨s¸leriyle Hegel'in; egˆitimci yo¨nu¨, egˆitime ve ku¨ltu¨re yo¨nelik eles¸tirileri ve u¨stinsanın bir egˆitim ideali olarak ele alınma imkânını yaratması ile Nietzsche'nin, egˆitim felsefesi konusunda bize so¨ylecekleri vardır. Okuyucular, iki düşünürün eğitim felsefelerini karşılaştırırken aynı zamanda toplum yas¸amına uygun vatandas¸ ve devlet kademelerine memur yetis¸tirecek egˆitim felsefesi ile toplumun bu¨tu¨n degˆerlerine kars¸ı durarak kendi degˆerlerini yaratan dâhiyi yetis¸tirecek egˆitim felsefesi arasında da karşılaştırma yapma imkânı bulacaktır.