Dersim’in Divane Delileri

Ero bana cigara verin de cigerlerim sevinsin, elbise vererek tenimi sevindirmeyin. Altı üstü bir deri parçası, sevinse ne olur, sevinmese ne olur. İçimi sevindirin ero. İnsan doğduğunda elbisesiz doğdu, doğan çocuk elbiseliler kadar hasta değildi. Ne zaman elbise giyindiyse hasta oldu. Elbiselilerin ortaya çıkmasıyla hastalık başladı, dünya kirlendi. İnsanın rezilliği elbiseler altındaki bedende gizlidir ero. Dersim’in, resmi adıyla Tunceli’nin il merkezinde, tamamen gayrı resmi bir şahsiyetin heykeli dikilidir: Şewuşen. Dersim’in divane
delilerinin en meşhurlarından biri.

Delilere hürmet etmek, önem vermek, Dersim’i Dersim yapan özelliklerden biri. Nurettin Aslan, “En açık sözlü insan, deliler ve çocuklardır” hikmetinin yol göstericiliğinde, Dersim’in tanıdığı ve rivayetlerini dinlediği delilerinin hikayelerini anlatıyor. “Aklından başka her şeyini yitirmişlerin”, “güzel delilerin” hikayeleri... İsteyen fıkra gibi okur, isteyen masal gibi - isteyen mesel gibi, bilgelik anlatısı gibi...