Diren Aydın

İki yılı doldurmuştum artık bu otelde, herkes tarafından tanınıyor, kimse tarafından önemsenmiyordum, sadece işimi yapıp gidiyordum ve bu insanlar için yetersizdi, çünkü onlar yaptıkları işleri önemsiyorlar istekli ve azimli görünmeyenleri de küçümsüyorlardı, iş yapmak yetmiyordu o işi tutkuyla yapman da bekleniyordu! 

Arada kadınlar tenhada sıkıştırıp amaçlarına ulaşıyor, onlar gittikten sonra bu dünyanın ne kadar boktan olduğunu bir kez daha idrak ediyordum! Kadınların benimle niye birlikte oldukları da aşikârdı, yakışıklı değildim, en dipteydim, beni kendilerinden biri olarak görüyorlardı, bu ufak kaçamaklar hayatlarında kendi başlarına aldıkları tek karardı ve bundan büyük haz duyuyorlardı, evdeki zulümden kurtulmak için babası yaşındaki adamlarla evlenmiş, boktan kurtulayım derken lağıma saplanmışlardı, bu ufak kaçamaklar yaşadıklarını hissettiriyordu onlara, benim onları hor görmeyeceğimi biliyorlardı, çünkü ben de horlanıyordum...