Ayrılık zamanı kadar yağışlı değildir iklimi
Ağlamaz benim şiirlerim çaresiz iç çekişlerle
Hele hiç yalvarmazlar aşk için giden sevgiliye
Diz çökmezler sevgili önünde elleri arkadan bağlı
Su gibi akışkan bir tutkuyla olmasa da
Ağırbaşlı sevmeler anlatır bazen doyumsuzca
Kalbimden sorumsuzca intikam almaya kıyamazlar
Yeni bir aşk dalgası gibi ruhun sahilini dövmezler
Aşkın erken ve gereksiz teyidi değillerdir zamansızca
Duyuşsal bir ders gibi kulağa fısıldarlar insanlığı
Duyana sevmeyi öğretmeye çalışır olabildiğince
Umutsuzluk nedir bilmezler, onlar umuttan doğmuşlardır
Onunla beraber yaşarlar aynı bedende hem de kardeşçe
Öksüz gözlerle adalet aramazlar, savaşırlar onun için cesurca.
Kutsallıklara atfedilmezler ölgünlükle, yaşamaya dairdirler.
Sorularıma karşılık aramam onlarla, zaten yanıttır hepsi.
Rüzgarlara gebe yel değirmeni olmazlar, Don Kişot'turlar.
Kurguyla beslenen yalanlar barındırmazlar, gerçeğin adıdırlar.
Mantıkla kurgulanan mantıksızlar içermezler, anlam barındırırlar.
Otorite-parya ilişkilerine övgü düzmezler, özgür karakterlidirler.
İçten gelmeyen dışsal isteklere boyun eğmezler, asi ruhludurlar.
Yüzeyselliğin bayağılığına dönüşmezler, derinliklerde yaşarlar.
Kalplerde müstahkem mevkiler kurmazlar, onurlu vedalara açıktırlar.
Çala kalem yazılmış berbat kaderlere isyan eder, devrimci olurlar.
Güçlülerden haklılar değil, haklılardan güçlü yaratır, adil kalırlar.
Kapitalizmin üzerine lanet gibi yapışır,
Ödünsüzlere ödül gibi umutturlar.
Yazarın, “Kurtuluş Aforizmaları” isimli kitabından alıntıdır.
