“Vasıf Turhan Kayacık'ın şiiri devrime adanmış bir şiir. Çok güçlü ve içten bir inançla beslendiği her şeyinden besbelli. Anlatımının ve anlamının açıklığından örneğin. Kayacık, hedef okurunun niteliğini çok iyi biliyor ve şiirinin söylemini ona göre kuruyor. Örtük anlatımdan kaçınıyor. Koyu imgecilik şehvetine kaptırmıyor kendini. Dahası “salt şiircilerin” baş tacı ettikleri anlamsız imgeciliğe hiç yüz vermiyor. Öyle ki şairimiz aşırı imgeciliğin, başka bir deyişle aşırı şiirciliğin, anlatımda içtenliği ciddi biçimde zedelediğinin bilincinde.
Bir şiirde, yerelden ulusala, oradan da evrenselliğe uzanmanın yanında, içtenlik en önemli özelliktir. Çünkü yapaylık inandırıcılığı yok eder. Toplumcu şiire lirizmi katmasının yanında, Kayacık'ın şiirinde dikkat çekici bir özellik daha: Dizelerin anlatımı yer yer devrik. Bunun okura uyarıcı bir etkisi olduğu kanısındayım. Başka bir deyişle bu, okura nesnel bir alımlama olanağı sağlıyor.
Yukarıda söylediklerime burada örnekler vermekten özellikle kaçınıyorum. Bu, okurun şiire bakmasını gereksiz kılıp onu engelliyor. Kitap elinde, açsın kendisi baksın okur; söylediklerimi bizzat kendisi bulsun. Ama "Öğüt" şiirine bir gönderme yapmadan da olmaz. Bu; dinsel yollarla kişiliğimize sızarak, yüzlerce yıldan beri, uyanışımızı engelleyen bir olgunun şiire dökülmesi. Halk çocuklarına adanmış bir şiir. İyi okumalar...”
