XIX. yüzyıla kadar Osmanlı Devleti’nde İstanbul başta olmak üzere şehir içi ulaşım aracı olarak karada fayton, deniz ve nehirlerde ise sandal ile mavna gibi taşıtlar kullanılmıştır. XIX. yüzyıl ortalarına gelindiğinde İstanbul başta olmak üzere Osmanlı Devleti’nin nüfus yoğunluğunun fazla olduğu bölgelerde sosyal hayat etkilenmiş, yeni bir kültür ortamı için zemin hazırlanmıştır. Şehirlerdeki değişim neticesinde toplu ulaşım araçlarına ihtiyaç duyulmuştur. Osmanlı Devleti’nin başkenti olması nedeniyle ilk olarak İstanbul’da çalışmalara başlanmış ve şehir içi ulaşım amacıyla tren ve tramvay hatları inşa edilmiştir. Kısa süre sonra da taşrada demiryolu istasyonlarından şehir merkezlerine insan ile eşya nakletmek amacıyla tramvayların tesis edilmesi düşünülmüş ve bu nedenle ülkenin önemli merkezleri için tramvay projeleri hazırlanmıştır. Ancak bu projelerin çoğu tasarıda kalmıştır. Bunlardan birisi de Edirne Tramvay Projesidir. Edirne’de tramvay hattı inşası için birçok teşebbüsler olmuş fakat ülkenin içinde bulunduğu sosyal-iktisadi ve siyasi durumdan dolayı bir türlü yapımı gerçekleşmemiştir. Ticaret ve Nafia Nezareti tarafından Edirne Tramvay hattı projesi ile ilgili çalışmalar yapılarak başlangıçta Karaağaç’ta bulunan Şark Demiryolları İstasyonundan sadece şehrin merkezine atlı ve daha sonra da hemen hemen Edirne’yi çevreleyen bir elektrikli tramvay hattının yapılması düşünülmüştür. Böylelikle ulaşım ile eşya-emtia nakliyatının kolay ve hızlı bir şekilde yapılması tasarlanmıştır. Elinizdeki kitapta 1873 yılından 1911’e kadar Edirne için tasarlanan tramvay hatlarının projeleri ele alınarak değerlendirilmiştir.
