Bilgi çağında, tüm beşeri sistemlerde meydana gelen değişim ve dönüşüm diğer dönemlere göre olağanüstü bir artış göstermiştir. Bu dönüşüm sürecinden bireyler de etkilenmektedir. Özellikle ideal insan profilinin değişmesi sonucu bireylerden beklentiler de farklılaşmıştır. 21. yy becerileri, Avrupa Yeterlikler Çerçevesi ve Türkiye Yeterlikler Çerçevesi baz alındığında bireylerden beklenen beceriler çağa uygun olarak değişmiştir. 21. YY becerileri dikkate alındığında bireylerin sahip olması gereken temel becerilerden birisi de iletişimdir. Her ne kadar iletişim olgusu çok geçmişe dayansa da bu olgunun kimyası dijital dönüşüm ile farklı bir boyuta evrilmiştir. İletişim kavramı bireylerin yüz yüze yaptıkları bir eylem iken dijitalleşme ile yerini hem yüz yüze hem de çevrimiçi yapılabilen bir eyleme bırakmıştır.
Özellikle günümüzde Z kuşağına dönük yapılan eleştirilerin başında iletişim noksanlığı yer almaktadır. Burada dikkat edilmesi gereken bakış açısı farklılığıdır. Z kuşağına dönük bu eleştirilerin kaynağı X ve Y kuşağı olup söz konusu kuşakların iletişimi algılamaları Z kuşağından farklıdır. Nitekim yukarıda da bahsedildiği gibi Z kuşağının sosyal medya ya da diğer çevrimiçi araçlar ile farklı bireyler ile konuşması onlar için iletişim ve sosyalleşme iken X ve Y kuşağı bu durumu asosyallik ya da iletişim noksanlığı olarak kabul etmektedir. Bu bağlamda teknoloji ve dijital dönüşüm dikkate alındığında bireylerin davranışları ve düşünceleri de çağa uygun olarak yapılandırılmalıdır. Kaçınılmaz bir gerçek olan dönüşüm ve dijitalleşme dikkate alınarak Z kuşağı ve daha sonra gelen Alpha kuşağı bu sistem ve dönem içerisinde değerlendirilmelidir.
Her ne kadar bilgi çağında bireylerin daha fazla bireyselleştiği ya da yalnızlaştığı düşünülse de bilgi birikimi sonucu bir işi yapmada daha fazla kişiye sonuç olarak da iş birliği ve iletişime ihtiyaç duyulmaktadır. Burada bahsedilmek istenen bilgi çağında iletişime duyulan ihtiyacın düşünüldüğü gibi azalmadığı tam ters daha da fazla arttığıdır. Bu kapsamda değerli yazarların katkıları ile ortaya koyulan bu eser 21. yy’da iletişim olgusuna dönük hazırlanmış olup alan yazına katkı sağlayacağı düşünülmektedir.
