Empatik yaklaşım, bireyler arası iletişimin yoğun bir şekilde yaşandığı meslek gruplarında çalışan kişilerde bulunması gereken bir özellik olarak değerlendirilmektedir. Eğitim sisteminin çeşitli iletişim süreçlerinden oluşan yapısı dolayısıyla, öğretmenlik de söz konusu meslek grupları arasında zikredilmektedir. Empati konusuyla ilgili araştırmalarda konunun önemi sadece öğretmen açısından değil, öğrenci açısından da vurgulanmaktadır. Eğitimin temel amaçlarından sayılan, öğrencide istenilen davranış değişikliğini ve gelişimini sağlamak açısından konuyu ele alırsak, bir kişinin kendini keşfetmesi, tanıması ve olumlu yönde değişmesi için gerekli koşulların başında, empatik yaklaşım gerekmektedir. Bu çalışmada, din eğitimi bir iletişim süreci olarak ele alınmakta, din kültürü ve ahlak bilgisi dersi öğretmeninin empatik yaklaşım sahibi olmasının süreçteki etkisi etraflıca incelenmektedir. Empatinin tanımı, temel esasları, eğitimin iletişimle ilgisi, öğrencinin eğitim sürecindeki pozisyonu, sürece aktif katılımının sağlanmasının şartları, Kur’an’ın üslubu, insan ilişkilerine dair düzenlemeleri ve Hz. Peygamber’in insan ve ilişkileriyle ilgili uygulamalarının empatik yaklaşım açısından tahlili, ilköğretimde görev yapan din kültürü ve ahlak bilgisi öğretmenlerinin empatik beceri düzeylerinin yaş, cinsiyet, mesleki tecrübe, eğitim durumu değişkenleri açısından irdelenmesi bu çalışmanın esas konularını oluşturmaktadır.
