“24 Nisan 1915. Bu tarih, başta Türk ve Ermeni ulusları olmak üzere Ortadoğu’da yaşayan bütün uluslar açısından “ulusal bellek”lere kazınmış bir tarih.
Ermeni ulusu açısından bu tarih, onlar tarafından “Büyük Felaket” olarak da adlandırılan ve Osmanlı İmparatorluğu toprakları üzerinde yaşayan Ermeni nüfusun, Türk ırkçısı İttihat ve Terakki hükümetinin aldığı bir siyasi karar temelinde hemen hemen tümüyle yok edilmesinin, soykırıma uğratılmasının işaret fişeği olan tarihtir.
Türk ulusu açısından ise bu tarih, Birinci Dünya Savaşı’nın kaosu içinde Osmanlı Devleti’nin Doğu Cephesi’ni sağlama alma gereği olarak Anadolu’daki Ermenileri göç ettirme (tehcir) kararını uygulamaya başladığı tarihtir. Evet bu tehcir sırasında kimi istenmeyen, üzüntü verici olaylar da olmuştur. Fakat bu katiyen bir soykırım değildir.
Bu tarihten 102 yıl sonra da, tarihte yaşananların ne olduğunun adlandırılması önemli bir siyasi sorun olarak hep yeniden gündeme geliyor. Türkiye ile Ermenistan arasındaki ilişkisizlikte, Türkiye’nin dış dünya ile diplomatik ilişkilerinde bu konudaki tavır belirleyici kriterlerden biridir.
…
Ben bu kitapta, Kuzey Kürdistan-Türkiyeli Bolşeviklerin “Ermeni Sorunu”nda takındıkları ve kendilerine sosyalist, komünist diyenlerin kendilerine örnek alması gereken tavırlarını içeren belgeleri derledim. Bolşeviklerin ayrı bir akım olarak ortaya çıktığı dönemden (1981) bugüne kadar değişik yayın organlarında yayınlanmış olan belgelerden bir derleme yaptım.”
