Ezop’un Öyküsü

Herodotos’un Kroisos (Krezüs) zamanda yaşamış bir köle olarak söz ettiği Aisopos’un (Ezop) fabl türü öykülerin yaratıcısı olduğu kabul edilir. Fakat Doğu edebiyatında da önemli bir yeri olan bu türün kökeni olasılıkla daha eskiye dayanmaktadır. Başlangıçta ağızdan ağıza dolaşan öyküler, M.Ö. VI. yüzyılda Aisopos tarafından yazıya geçirilmiştir. Yunan yazılı edebiyatının en eski örneklerinden olduğu ileri sürülen bu öykülerde kahramanlar hayvanlardan seçilmiştir. Böylece insana özgü kötülük ve zayıflıklar, kimseyi incitmeden ve kızdırmadan, hayvan görüntüleri içinde eleştirilmiştir. Aisopos’un öyküleri ilk olarak M.Ö. 300 yılında Demetrios Phalereus tarafından, ikinci olarak da M.S. 100 yılında Babrios adlı bir şair tarafından 10 kitap halinde derlenmiştir. Roma edebiyatında da Phaedrus (M.S. I. yüzyıl) Aisopos’dan esinlenerek aynı türden öyküleri kaleme almıştır. Bu kitapta anlatılan son öykülerde Aisopos’un Delphoi’de (Delfi) öldüğü görülür. Heredotos’un dediğine göre, Delphoililer, Aisopos’un ölümünden dolayı kime diyet vermeleri gerektiğini ısrarla araştırmışlardı.

-Sema Sandalcı-