“Kahraman kadın olduğunda, yolculuk hikâyeleri mutlu sonla bitmez pek. (…) Kadınların yolculukları ta baştan, bir kadının yola çıkmasının uygunsuzluğundan itibaren zordur. (…) Zordur, canavarlarla savaşırken bile bir yandan döku¨len kanı temizlemeleri, dağınıklığı toparlayıp korkanları yatıştırmaları, yaralılara el uzatmaları gerekir… Yu¨ru¨yu¨p gidemezler, gitseler, akılları arkada kalır. (…) Bana öyle geliyor ki, yola çıkan bir kadınsa, geçip gitmiyor da bir parçası hep geride kalıyor. Yani sadece aklı kalmıyor, izi de kalıyor. Diyelim kendisine bu¨yu¨lu¨ iksiri verecek yaşlı cadıyla karşılaştı, iksiri alıp yoluna devam etmiyor da kadınla konuşuyor, ona anlatıyor, onu dinliyor (…) Sadece kahraman dönu¨şu¨p bu¨yu¨mu¨yor, yola, cadıya da bir hatıra bırakıyor. ‘Kendine kahraman’lık kadınlara göre değil. ‘Kadın kadının yurdudur’ sözu¨, bana hep böyle bir anlamı du¨şu¨ndu¨ru¨yor.”
Aksu Bora’dan feminizmin tartışma gu¨ndeminde yolculuk yapan yazılar.... Geze geze, baka baka. Tu¨rkiye’de kadın hareketinin ve feministlerin 1980’lere uzanan deneyimini hatırlayarak... Kadınların temsili meselesinde “bu¨tu¨n kızlar toplandık” havasının dışına çıkarak... Kadın “tiplemelerini,” kadın “karakterleri” ve kadınlarla ilgili bu¨tu¨n “tasnifleri” kurcalayıp, neyi anlattıklarına veya neyi anlatamadıklarına bakarak... Du¨nyanın dört bir yanından bambaşka kadınların deneyimlerine neşeli bir merakla açılarak... Feminizm Kendi Arasında, eleştiri ve özeleştiriyi, değer bilmenin ve takdir etmenin sevinciyle birleştiriyor.
