Gamze

İşte tam ondan bahsediyordum, biten giden her şeyden vazgeçtim, gibiydi. Bütün gücümü toparladım yıllar öncesine yürüdüm. Keşke dedim, yine genç olsam. Ah, şu gençlik! Öylece çakılı kaldım. Düşündükçe bir hal alıyordu beni, sonunu bilemediğim, bir daha göremediğim insan…

Şiir kitaplarını eline almıştı. Çünkü kitap yazdırmayı öğretmişti, kitap için uğraşıyordu. Bütün hayalleri bunun üstüneydi. İçinden ben bu kitapları hiçbir yayın evine yollamadım. Sesini dönüştürüp dururdu. Bütün hırs, inanç ve doğaçlama geçmişinden gelen gözyaşıydı. Kitapların derinliğine boğuldukça yaz akşamları onu rahatsız ediyordu. Hatta ‘Gam zedeyim deva bulmam!’

Şarkısını dinlerken; o ayrımı bile yapamıyordu. Acaba; Gamze’de mi yoksa Gam zede miydi bunu kendi dünyasına kabul ettiremiyordu, bir türlü…