Nisan Serap, hayatı ıskalamadan sadece şiir olana iltica etmiş, aşk nefesi taşıyor kalbinde. Aşk içkisini üfleyerek içtiğindendir ruhunun inceliği. Şiire fazla aşina ve şiirin özel bir dil ve her yerde bulunmaz bir nimet olduğunu çoktan kavramış. "İçinin gizleri bir imge gibi dökülüyor ışığın alnına". Düşlerinde cömert, bir kış güvercini gibi ürkek, her şiiriyle sıvası dökülmüş dünyamıza bir yaprak daha düşürüyor. "Firari uykuların mülteci rüyalarını" taşımak zor iştir. "Bir serçenin gözyaşıyla yas demlemek", görünenle yetinmemek, var olmanın acısını duyabilmek herkese göre değil. Güz kokan şiirler yazarak, şiiri aşkla kucaklıyor Nisan Serap! Gökyüzüne ve şiirin evine sürgün bir kalp bu! Üşüyen ruhlar sahilinde yaşasa da şiirleri kalbimize güneş bırakıyor. Zamana kafa tutarak ilkyaz özlemi ve susmayan bir isyanla yazıyor. Bırakın Nisan yağmurları hep yağsın. Serap görmek iyidir. "Uzakların hüzünlü manzarasına melankolik bir ay" konduracak kadar lirik, cesur ve ilahi bir çığlık geçiyor ruhunun derinliğinden! Sarışın bir ıslıkla melek çağırır, fırtına biçer ve öper aşkın o kutsal ellerinden! "Yalnızlık çanı" kulaklarımızda çınlasa da, Nisan Serap şiirin gurbetine düştüğünden beri, içinde yıllarca incinmiş hayatlar biriktirse de, kalbimiz sevinsin, ruhumuz aşktan kamaşsın diye şiirler yazıyor. Şu aşk merdivenini kenara çekin, "ah, geçmeyecektik altından" demesi boşuna mı sanıyorsunuz? "İpi kopan uçurtmanın aslında intihar ettiğini" anlayamasak da, yazdığı şiirlerle bizi uçurumlardan, yalnızlıktan, sevgisizlikten kurtarıyor şair! iyi ki varsınız şiirkadın, şiiranne, şiirmelek!
