Gökkuşağı

Yüreğimin sesine kulak verdiğimde, kelimelerimin sesini duyuyordum. "Yaz!" diye haykırıyorlardı adeta. Bu haykırışa direnmek neredeyse imkansızdı, onları dinledim ve yüreğimin kapısını aralayarak dökülmelerine izin verdim. Uzak yollardan geldi kelimelerim, çok uzaklardan, yüreğimin derinliklerinden... Yüreğimden kalemime, kalemimden satırlara döküldüler... Biraz aşk, biraz acı, biraz mizah, biraz siyaset, biraz cesaret, biraz romantizm, biraz hüzün, biraz kahkaha, biraz hayal dolu rengarenk yollardan geçtiler.Yeterince soluklanmışlardı satırlarımda, yeniden yola çıkmak için sabırsızlanıyorlardı. Yüreğimden yüreğinize giden bir yol vardı ve şimdi tekrar yola koyulma vaktiydi. Artık hazırdılar.Belki farkında değildiniz ama size de uğramıştı kelimelerim. Size ait bir şeyler vardı satırlarımda,"Gökkuşağı’nın kapısını araladığınızda, kendinize ait renkler bulacaksınız"