Gönülden Dile

Gönülden Dile

Vefasız bir yâre verdim gönlümü
Heder ettim şu gencecik ömrümü
Taşıyamaz oldum sevda yükümü
Dertlerim döküldü gönülden dile.

Mecnun oldum bir Leylaya aldandım
O vefasız yâre kandım inandım
Bu kuru sevdaya yandım ha yandım
Sırlarım döküldü gönülden dile.

Aşık olan söyler gönül telinden
Neler çektim ben bu aşkın elinden
Yaralıdır gönlüm bin bir yerinden
Sözlerim döküldü gönülden dile.

Ahir ömrüm işte geldi geçiyor
O zalim yâr hiç derdimi bilmiyor
Akar gözyaşlarım bir an dinmiyor
Gözyaşım döküldü gönülden dile.

Bir yârin hasreti yanar gözümde
Onsuz yalan dünya boştur gözümde
Ayrılık hüzün var her bir sözümde
Dertlerim döküldü gönülden dile

ŞAHİN’ im ismini dağlara yazdım
Yetmedi vefasız gönlüme kazdım
Ağlıyor telleri, kırıldı sazım
Nâmeler döküldü gönülden dile.

Şairlik büyük bir özveri gerektirir, ben şairim demiyorum lakin yaşadıklarım, hüznüm , neşem, sevdam, hasretim ve sitemim şiir oldu naçizane döküldü gönülden dile...