Gül Yaktı Geceyi

Böbürlenip durma ah karşımda öyle

Seni umuruma aldığım kadarsın

Ne sen burada yerli ne ben misafir

Arz edip kapında kaldığım kadarsın

Ey hayat

Fikrim yanar tutuşur aklım ilimde

Yutamam zehrini kalsın dilimde

Düşsem yine çağırmam günün birinde

Ahlayıp karşına geldiğim kadarsın

Ey hayat

Varlığım bir nefesten sonum topraktır

Minnet eylemem sana, bu bana haktır

Kaderin kısmetin de benden ıraktır

İçimde kendimi bildiğim kadarsın

Ey hayat

Dalımdan koparılsam ah etmem sana

Kökümden çürüsem de erişme bana

Yâr olmalı yük değil insan insana

Ömrümden adını sildiğim kadarsın