Sevgili Rahime,
Bu sabah kitaplarını getiren kurye ile açtım sabaha gözümü. Belge Yayınları'ndan İsyan Günlüğü, Pêri Yayınlarından Parıldayan Ay ve Belge Yayınlarından bir roman Güneş Tutkunları. Şiir kitaplarını bütünüyle sindire sindire okuyamadım. Çünkü ilk olarak Güneş Tutkunlarını okumayı seçmiştim. Başlayınca elimden bırakamadım. Nedenini , nasılını ben de bir anda söyleyemem. Belki de kitabının içtenliği ya da anlatımı benim başka bir şey okumamı engelledi.
Haliç kıyılarını iyi bilirim. Beni heyecanlandıran bu kıyılarda bir dönem var olan endüstri ile Bulgar romanlarındaki militan kızları pek hatırlatan bir kahramanı anlatman. Kızın adı Esin olmasa sanki daha mı inandırıcı olacaktı. (Ya da kızın kimliğini hâlâ mı saklıyorsun şubeden.)
İş yasalarının, örgütlenmenin iyice zora koşulduğu günlerde dostluğun, yoldaşlığın ne kadar zorlaştığının anlatımıydı belki beni çeken. Evlenip evliliğini yürütememiş genç kadınlar arasında dayanışmayı sağlayacak, aşkı, dostluğu sınayacak hiç bir ölçek yok ki.
İnsanın yoldaşlıktan çok ya da yoldaşlık kadar gereksindiği duygu dostluk. Başı sıkıştığında başını omzuna koyup ağlayabileceği bir dost. Sevdasını dile getirmekten çok, sevdiğinin çaresizliğine bir çare arayan bir delikanlı. Bir ağabey gibi güvenebileceğin bir arkadaş. Azarlayacağını bilsen bile, bu azarın yanında “Üzülme hele bir düşünüp taşınalım” diyecek bir abla, bir teyze. İnsanlarımız ne kadar yalnız.
Sennur SEZER
