Hafız ile Esra

Bir “Nun” olup sevdasına dokunamamaktı sevmek.

Sonucu “Lamelif” olacaksa beklemekti en iyisi, dualarla sevmek.

Sevmek, dualarında ondan bahsedebilmek. Rabbinden onu isteyebilmektir.

Sevmek sadece sarılmak değil sarılamadığını sevmektir. Kokusunu bilmeden, saçlarını okşamadan da sevmektir. Aynı Hafız’ın Esra’yı sevmesi gibi. Dokunamadı, koklayamadı ama sevdi, dualarıyla sevdi, tüm benliğiyle sevdi. Sevmenin ne gerektirdiğini bilerek sevdi.

Sev ama nasıl sevilmesi gerekiyorsa öyle sev…

“O bilmese de dualarınla sevmek

Duanda ondan bahsedebilmek…’’