Hapishane Günlüğü: Barlinnie-Glasgow

Bir insan ilk kitabını 63 yaşında iken yazarsa, bu kitaba nasıl bir söz ile başlar?

Bana sorarsanız önsözlerin çoğu sıkıcıdır ve lüzumsuzdur. Okuyucuyu yönlendirir, onun yerine kitabı yargılar.

Halbuki yorum hakkı okuyucunundur, yazarın değil!

Ben de zaten kısa keseceğim.  Bu kitabı yazmak için harcadığım zamanın neredeyse yarısını, imlâ ve gramer hatalarını düzeltmek için sarf ettim. Yani defalarca kitabı baştan sona kadar tekrar tekrar okudum.

Barlinnie'de A blokta kaldığım müddet içinde başta Ally, Eddie, Mandy ve Stuart olmak üzere bana yardımcı olmaktan hiç yüksünmeyen ve daima, bana mahkum değil, insan olduğumu hissettiren bütün memurlara, çalıştığım radyoda bana güler yüzünü hiç esirgemeyen Barry Richardson, Ewan Grant ve kıymetli radyo yayın hocamız Fife College'den Robert Cudmore ve nihayetinde kalender ve yardımsever Müdür Michael Stoney, radyo, kütüphane ve spor salonundan mesul, ve her zaman bize moral verici tavırları ile Wynne, ve hapishane dışındaki bütün işlerimi takip eden, bıkmadan yorulmadan bütün isteklerimi yerine getiren sevgili arkadaşım Selçuk Çolakoğlu olmak üzere tamamına çok çok teşekkür ederim. Kendimi hepsine borçlu hissediyorum.