Hayat Belirtisi

Birden apartmanın ışıkları söner. Tedirgin, içeriye girerim. Evin zifiri karanlığında, tıpkı sahneye ilk çıkışımdaki hisle ilerlerim. Perdenin arasından, koşturarak evlerine ve evlerindekilere yetişmeye çalışan insanlara bakarım. Oynamayan insanlara ve hayata. Bir süre, karşı apartmanın pencerelerinin ardında olup bitenleri seyrederim. Asıl hayatın açık perdelerin değil, çekili perdelerin ardından olduğunu düşünürüm birden. Annem başka oyundadır artıkve ben, elimde bir paket eklerle, onun terk ettiği hayatın provasında! Oynayamam daha fazla. Perdeleri çekerim.’Hayat Belirtisi’ndeki öyküler, okuru, alışık olmadığı hayatlara buyur ediyor ve günledik hayatın içinde saklı duran buluşmaların, kesişmelerin, dokunuşların ve kırılmaların ardından gidiyor. Sahici bir anlatım, akıcı bir dil, şaşırtıcı derecede incelikli ayrıntılar ve kendini yer yer belli eden ironi, Akın Sevinç’in öykülerinin ortak özellikleri. Kimi zaman tanıdık, kimi zaman da henüz tanışamadığımız hayatların içinde dolaştıran bu öyküler, farklı anlatım yollarıyla birbirinden farklı hayat belirtilerini yansıtırken, ait olduğumuz sınırlardan çıkmamıza, içinde bulunduğumuz dünyaya bir de bu belirtilerin yardımıyla bakmamıza, o dünyanın içinde saklı duran farklı hayatları okumamıza yardım ediyor.