Hiç

"Koca bir Hiç’im ben! Ne olduğunu sorduklarında cevap verecek cesaretiniz yoksa eğer, ben çıkarım dudaklarınızın arasından. Söyleyeceklerin değiştirmeyecekse yaşadıklarını, ben gelirim dilinin ucuna. Bir şeyler eksikse hayatında, önüne ek edersin beni kelimelerin. Kıyıya çarpan çıplak cesetlerin çığlıklarını benimle dindirirsin. Bazen sarı akşamların mutluluğunu saklamak istediğinde, gülücüklerle savurursun beni. Gizemli işler yaparken yakalanırsan beni söyler, korkularını gizlersin. Gök gürültüsünden ürperdiğinde söylemek ayıp gelirse sana, meraklı gözlere dönüp beni söylersin. Aşkın açtığı yaralara iyi gelen şarkılarda ağlarken etrafına beni dinletirsin. Çocukluğundan kalma birkaç yağmur damlasıyla koşarken ben akarım yanaklarından. Kendi yaptığın duvarların altında can çekişirken benimle tutunursun maviye, alışırsın yerde kuruyan gözyaşlarında gördüğün sen olmayan yüzüne! Ve sen beni, hiçbir zaman istemezken, hiçbir yerde görmeye dayanamazken, adımı anmaya yemin ettiğinde, aklının alabildiği her yerde her sözde, mutsuzlukta, çılgınlıkta, bastırlmış duygular ve kıytırık aşklarda, kısacası ben her yalandayım. Sıkıştığınızda başvuracağınız tek adresim, çünkü koca bir ‘Hiç’im ben!"