Bir varmış bir yokmuş, Emir adında zeki bir çocuk varmış;
Emir, öğretmeninin gözünde sınıfın en gözde öğrencisiymiş. Gözü açık ve zeki bir çocukmuş. Emir’in babası ticaretle uğraşıyormuş. Yolculuğa çıktığında 3 aydan önce gelmezmiş. Ticaret mallarını develer ile taşıyorlarmış. Develerin üzerindeki malları ulaştıracakları yere varabilmeleri için göz alabildiğince büyük bir çölü geçmek zorundaymışlar.
Emir de bir gün babasıyla bu zorlu yolculuğu yapmayı çok arzu ediyormuş. Yaz tatilinde babasına çok yalvarmış ve onu ikna etmeyi başarmış.
Emir, çok eğlenceli bir yolculuk geçireceğine inanıyormuş. Yolculuk esnasında çöl ve çölde yaşayan hayvanlar, bitkiler hakkında çok şeyler öğreneceğinden eminmiş. Gerçekten de geçen iki ay süresince tam istediği gibi bir çöl macerası yaşamış. Emir, bu iki ay süresince toplam 400 kilometre yolculuk yapmış ve bunu başarıyla tamamlamış. Şehre girdiklerinde onu karşılamaya gelenler arasında annesi, kardeşleri ve onların yanında Emir’in arkadaşları da varmış. Emir’in başaramayacağını düşündüğü arkadaşlarından bazılarının gözleri fal taşı gibi olmuş. Gözlerine inanamamışlar. Emir ise devenin üzerinde büyük bir adam gibi karşılayanlara selam veriyormuş.
“Göz görenin yol varanındır” derler ama aslına bakılırsa Emir devenin üzerinde çok zor duruyor, yorgunluktan gözleri kan çanağına dönmüş bir şekilde, gözlerinden uyku akıyormuş. Emir’in annesi, gözümün çiçeği dediği Emir’i gözleri yolda hasretle beklemiş günlerce. Gözüne uyku girmemiş. Şimdi ise gözlerinin içi gülüyormuş. Oğlunu hasretle kucaklayıp gözlerinden öpmüş. Eve döndüklerinde eş dostlar, komşular Emir’in annesine göz aydına gelmişler. Onların gözünde, zaman zaman gözü kara diye anılan Emir, sanki biraz daha büyümüş.
Emir çölden geldikten az bir süre sonra yaz tatili sona ermiş okulun yeni dönemi başlamış. Emir, okulun ilk günü, sınıfında arkadaşları tarafından alkışlarla karşılanmış. Öğretmeni onu ayrıca kutlamış, yolculukta yaşadıkları her şeyi yazıp getirmesini istemiş.
Emir dersten sonra da diğer günlerde de arkadaşlarına çölde geçirdiği, karşılaştığı olayları her gün anlatmış. Arkadaşları da günlerce bıkmadan usanmadan Emir’i zevkle dinlemişler.
