İlan’ı Aşk

Öyle çok şey vardı ki sana anlatmak isteyip de anlatamadığım...
Öyle çok gözyaşı döktüm ki bir damlasını bile görmediğin...
Öyle çok dualar ettim ki sana, hiç duymadığın...
Öyle çok istedim ki seni yanımda, hiç bilmediğin...
Yüzüne söylemedim, söyleyemedim, söyleyemezdim içimdeki “aşk” denilen “volkanı.”
Çünkü bu aşk bana yasaktı.
Yasaktı bu aşk bana, sen bana yasaktın...
Çünkü evliydim…
Çünkü evliydin…
Çünkü çok geç kalmıştık bu aşka…
Allah “haram” kılmışken seni bana, ben nasıl, ben nasıl “helalim” derdim sana?
Söyle...
Ben hasretken ellerine, sen ellere yar olmuştun, bana el...
Âşık olmak günah değildi. Asıl günah olan, taşkınlık yapmaktı. Bu yüzden yuva yıkmaktı. Aşk insanın elinde değildi ki!
Ama nefse uymamak elindeydi insanın...
Ben seni planlayıp sevmedim...
Ayarlayıp sevmedim...
Arayıp sevmedim...
Aşk aklımın ucundan bile geçmezdi ki...