İletişim 19.yüzyılda olduğu gibi 20.yüzyıla da damgasını vurdu. 21.yüzyıla da vuracak gibi görünmektedir. Kuşkusuz ki, büsbütün karmaşık bir hal alan sosyo-kültürel, siyasi ekonomik çevresini kavramak amacıyla medyayı kullanan 19.yy.’ın yurrtaşbireyinin ya da 21.yy.’da kişisel bilgisayarından evrene "acilleti"ler gönderen kişinin yaşamındaki iletişimin önemi, avını alt eden ilkel insanın çığlıklarının yaşamsal öneminden daha az değildir. Dolayısıyla iletişimin yaşamsal anlamı, zaman ve mekana göre değişmemiştir. Ancak görünen o ki, "ne menem bir şey" olduğu, her geçen gün daha fazla merak edilmekte, daha fazla ilgi konusu olmaktadır. ‘İletişim Bilimi’ adı altında yayınlanmış olan bu eser de konuyla birlikte, konuya duyulan ilgilinin "enlem ve boylam"larını göstermeyi denemektedir. Daha da önemlisi eser, iletişim "dört başı mamur" bir akademik disiplin olduğu savını ileri sürmektedir. Gerçekten de iletişim, 19. yy. sonlarında tanımını bulan bilim anlamında bir disiplin değildir. Belki kavşak bir alandır. Bununla birlikte, kabul etmek gerekir ki, bilinen bilim tanımlarına uygun bir disiplin olmaktan ziyade, bilinen bilim tanımlarını kendine uydurmayı deneyen bir alandır. En önemlisi de iletişimin sanatsal ve mesleki uygulamalarının, akademik karakterinden daha belirgin olmasıdır. Bu yüzden olsa gerek, önce uygulamalar ortaya konulmakta, sonra onlara "ad" yakıştırılmaktadır. Bu da doğaldır. Zira bilim, olay ve olguların önüne geçme şansına sahip değildir. İletişim alanına ilişkin çalışmalar genelde İngilizce kaleme alınmaktadır. Dolayısıyla alandaki çalışmalara Anglo Saxon anlayışı egemendir. Bu eser de büyük ölçüde İngilizce kaynaklardan beslenmektedir. Bununla birlikte Kara Avrupası’nda ortaya konulan çalışmalarla bütünleştirilmeye çalışılmış, harmoni oluşturma çabası sarf edilmiştir. Bu nedenle Fransızca’dan yapılan bir tercümenin, emsallerinden farklı bir katkısı olduğu düşünülebilir.
