Batı merkezli ve Sekülerizm odaklı gelişen ve tüm toplumlara günümüzde yeni medya ortamları ile ihraç edilmeye başlanan ve daha çok bir köksüzlüğün yansıması olarak ihdas edilen Popüler Kültür, günümüz kadim uygarlıklarının karşılaştığı en önemli tehlikedir. Zira, zamansızlık ve mekânsızlık üzerine bina edilen dijital çağın bu serbest veya kuralsız salınımı karşısında gelişmekte olan toplumlar, Batı karşında adeta bir teslimiyet yaşarken, içerik üretememenin ve teknolojiyi sadece tüketen taraf olmanın faturasını hem kültürel hem de ekonomik anlamda ağır bir şekilde ödemeye mecbur bırakılmıştır. Çağdaş kolonizasyonun yeni medya aracılığı ile esir aldığı tüm kültürler var ve yok olma arasında bir sıkışmışlık yaşarken bu cendereden çıkabilmenin yolu, toplumların kendi kültürel kodlarına uygun içerikler üretmesinden ve eğitim alanında yerel dinamiklerin ön planda olduğu bir müfredata işlerlik kazandırmasından geçer. Yeni medya, teknolojik çağın iletişim ortamı olup bahsettiğimiz olumsuzlukların yanında sayısız faydalarının olduğu muhakkaktır. Bizim buradaki temel eleştirimiz teknolojiden ziyade, içerik üretimi üzerindeki kontrol ve salınımın Batı tarafından kurgulanıyor olmasıdır. Diğer yönüyle teknolojik kolaylık/kazanım anlamında düşünüldüğünde bilgiye erişme, zaman ve kaynak tasarrufu, bürokrasinin zayıflatılması, şeffaflığın artması vb. alanlarda bireylere ve toplumlara son derece önemli kazanımlar sağlayan dijital ortamlar, maksadına uygun ve stratejik manada kullanıldığı takdirde vazgeçilmez önem sahiptirler.
