Büyük olasılıkla, hiçbir şey “sevgi“ kadar ilgi görmedi ve hiçbir şeye “sevgi“ kadar zaman harcanmadı. Çoğu şarkı sevgiyle ilgilidir. Pek çok kitabın teması sevgidir; Hollywood ve Bollywood sevgiyi, şeker kaplı bir Pollyanna hayaline
dönüştürdü. Sanki ihtiyacımız olan tek şey sevgi ve sonrasında her şey güzel olacak.
Sorun şu ki, şarkılar kısa sürer. Kitaplar birkaç oturuşta biter ve filmler en fazla iki-üç saatinizi alır. Sonrasında, hepimiz günlük hayatlarımıza döner ve müziğin, edebiyatın veya sinemanın suni dünyasındaki gibi ilişkiler yaşamayı umarız.
Gerçek şu ki, bize bir masal anlattılar. Ayrıca bize, kusursuz ilişkinin sonsuza dek sürdüğü ve hiçbir engel veya üzüntü içermediği fikri satıldı. Mutlu ve mesut çiftler her zaman gülümserler. Film veya kitaplarda, bu ilişkilerde bir sıkıntı yaşandığında dahi, onlar her zaman üstesinden gelmeyi başarırlar. Ekranda tanıtma yazısını gördüğünüzde, eşlik eden parça ruhumuzu göklere çıkarırken, ideal çift sıkıca sarılır, aşk dolu gözlerle birbirlerine bakarak sonsuz aşklarını ilan ederler.
Filmlerde hep aşk kazanır. Doğru.
Ancak sorun, mutlu sona ulaşmak için sevgiyi nasıl canlı tutacağımızdır. Bir başka mutsuz sona dönüşmekten kaçınmak için gereken beceriyi nasıl kazanırız?
Tony ve Orit burada, özümsenmesi çok kolay bir üslupla, her ilişkiye derinlik ve haz getirebilen bütün cevapları veriyor. Onların fikirleri gerçek ve denenmiş tecrübeye dayanıyor. Bugün anlamlı ilişkilerin keyfini süren birçok kişinin, isim verilmeden alıntı yapılan vaka çalışmaları, herkesin onarılması imkânsız çok az şey olduğunu fark etmesine ilham kaynağı olacaktır.
