Namaz, Yüce Allah’a karşı saygı ve bağlılığı ifade eden bazı söz ve davranışlardan oluşur.
Namaza, iftitah tekbiri ile “Allahu Ekber” diyerek başlanır. Namaza başlandığında, namaz dışında yapılması helâl olan eylemler, iftitah tekbiri ile nasıl haram hale geliyorsa, namaz dışında iftitah tekbiri olan, buluğ çağına erdikten sonra da, Yüce Allah’ın en büyük olduğu bilinciyle, emir ve yasaklarına uygun bir hayat yaşanmalıdır.
Namazda kıyam (ayakta durmak) ne kadar önemliyse, namaz dışında kıyam olan haksızlık karşısında dimdik ayakta durmak, susmamak, haksızlığı engellemek için mücadele etmek de makbul bir namaz için o kadar önemlidir.
Namazda kıraat nasıl gerekliyse, namaz dışında kıraat olan “Yaratan Rabbinin adıyla okumak” yani ilim öğrenmek, öğrendiğine uygun davranmak ve başkalarına öğretmek de o kadar önemlidir. Namazda, kıraatsiz kıyam olmadığı gibi, namaz dışındaki hayatta da ilimsiz, Kur’ansız mücadelenin başarılı olmayacağı açıktır.
Namazda rükû ve secdeye eğilmek, nasıl namazın şartlarından ise; namaz dışında da rükû ve secde olan kibirden uzak olmak, acizliğimizi anlamak, Yüce Allah’a boyun eğmek, O’ndan başkasının karşısında eğilmemek de makbul bir namaz için o kadar önemlidir.
Namazda, son rekâtta oturmak anlamına gelen ka’de-i ahire, dünya hayatının son bulacağını hatırlatan bir eylemdir. Namazda, ka’de-i ahire nasıl farz ise; adeta namaz dışında ka’de-i ahire olan son nefes, yani ölüm de haktır. Bu bilinçle kılınan namaz, hayata anlam katar.
