Temel Kanunlar
Anayasa’nın ilgili maddeleri
4721 sayılı Türk Medeni Kanunu
6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu
6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu
Bireysel İş Hukuku
4857 sayılı İş Kanunu
854 sayılı Deniz İş Kanunu
5953 sayılı Basın İş Kanunu
6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu
Toplu İş Hukuku
6356 sayılı Sendikalar ve Toplu İş Sözleşmesi Kanunu
4688 sayılı Kamu Görevlileri Sendikaları ve Toplu Sözleşme Kanunu
Sosyal Güvenlik Hukuku
5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu
4447 sayılı İşsizlik Sigortası Kanunu
İş Yargısı
5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu
Diğer İlgili Kanunlar
6735 sayılı Uluslararası İşgücü Kanunu
3308 sayılı Mesleki Eğitim Kanunu
6701 sayılı Türkiye İnsan Hakları ve Eşitlik Kurumu Kanunu
394 sayılı Hafta Tatili Hakkında Kanun
2429 sayılı Ulusal Bayram ve Genel Tatiller Hakkında Kanun
6301 sayılı Öğle Dinlenmesi Kanunu
ÖNSÖZ
Çalışma ilişkileri, yenilik ve değişikliklerin yaşandığı dinamik bir alandır. Dolayısıyla çalışma ilişkilerinin hukukunu düzenleyen bireysel ve toplu iş hukuku kuralları ile sosyal güvenlik hukuku kuralları, bu dinamizme uygun olarak sürekli değişmektedir. Ne var ki; bu değişiklikler sadece yürürlükteki normun anlamını değiştirmemektedir. Aynı zamanda norma ruh veren yargı doktrin tutumunu da değiştirmektedir. Haliyle yapılan değişiklikler, piyasada bulunan mevzuat kitaplarını hızlıca etkilemektedir. Özellikle torba yasalarla bir yıl içindeki yürürlükte bulunan bir kanun metninde birkaç defa değişiklik yapılabilmektedir. Örneğin, 2014 yılında 6552 ve 6645 sayılı torba kanunlarla, 2016 yılında 6663 ve 6715 sayılı torba kanunlarla 4857 sayılı İş Kanunu, 6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu, 5510 sayılı Sosyal Güvenlik Kanunu ve 6356 sayılı Sendikalar ve Toplu İş Sözleşmesi Kanununda ciddi değişikliklere gidilmiştir. Bu değişiklikler, Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi yürürlüğe girdikten sonra Kanun Hükmünde Kararnamelerle (KHK) devam etmiştir. Ayrıca iş hukuku alanında 2016 yılında 6701 sayılı Türkiye İnsan Hakları ve Eşitlik Kurumu Kanunu ile 6735 sayılı Uluslararası İş Gücü Kanunu kabul edilmiştir. Yukarıda bahsi geçen değişiklikler güncel bir mevzuat düzenlemesini zorunlu hale getirmektedir. Gerçekten iş hukuku alanında mevzuat kullanmak durumunda olan kişiler için güncel ve bir arada düzenlenmiş bir çalışmaya ulaşmak çoğu zaman meşakkatli olmaktadır.
Yukarıda belirtilen niyet temelinde son değişiklikleri içeren bir çalışma mevzuatı hazırlanmaya çalışılmıştır. Çalışma altı bölümde ele alınmıştır. Birinci bölümde iş hukukuna kaynaklık eden temel kanun maddeleri; Anayasa, 4721 Sayılı Türk Medeni Kanunu, 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu, 6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu, ikinci bölümde bireysel iş hukuku; 4857 sayılı İş Kanunu, 854 sayılı Deniz İş Kanunu, 5953 sayılı Basın Mesleğinde Çalışanlarla Çalıştıranlar Arasındaki Münasebetlerin Tanzimi Hakkındaki Kanun (Basın İş Kanunu), 6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu, 4688 sayılı Kamu Görevlileri Sendikaları ve Toplu Sözleşme Kanunu, dördüncü bölümde sosyal güvenlik hukuku; 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu, 4447 sayılı İşsizlik Sigortası Kanunu, beşinci bölümde iş yargısı; 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu, altıncı bölümde diğer ilgili kanunlar; 6735 sayılı Uluslararası İşgücü Kanunu, 3308 sayılı Mesleki Eğitim Kanunu, 6701 sayılı Türkiye İnsan Hakları ve Eşitlik Kurumu Kanunu (ilgili maddeleri), 394 sayılı Hafta Tatili Hakkında Kanun, 2429 sayılı Ulusal Bayram ve Genel Tatiller Hakkında Kanun, 6301 sayılı Öğle Dinlenmesi Kanunu yer almıştır.
Sonuç olarak, üçüncü baskısı gerçekleşen Son Değişikliklerle İş Mevzuatı kitabı, adından da anlaşıldığı üzere Aralık 2021 tarihi itibariyle, iş ve sosyal güvenlik hukukuna kaynaklık eden bütün kanunlarda yapılan değişiklikler dikkate alınarak güncellenmiştir. Bu çalışmanın güncellenmesinde emeğini esirgemeyen Prof. Asst. Fatih Özgültekin’e sonsuz teşekkür borçluyum. Ayrıca üçüncü kitabın basımını ve dağıtımını üstlenen Mustafa Bulut’un şahsında Umuttepe Yayınevinin değerli yönetici ve emekçilerine teşekkür ederim.
