Sen bu dünyaya laf olsun diye mi geldin sanırsın?
Hiç eziyet çekmeden mutlu yaşarım mı dersin?
Güzellikler benim, sıkıntılar senin olsun mu istersin?
Çirkini görmeden güzeli, zoru görmeden kolayı nasıl isteyeceksin?
Eziyet çekmeden rahatı, darı görmeden bolluğu nasıl bulacaksın?
Hastalık yaşamadan sağlığın, ölümü görmeden yaşamın kıymetini nasıl anlayacaksın?
Şimdi kaderin sana hazırladığı geleceği anlamak için okuyup, öğrenip, araştırıp, çokça sabredip ve beğenmediğin yerlerini değiştirmeye
uğraşarak, en önemlisi de hatalarından ders alarak yeni başlangıçlar yap.
Kaderinin, istediğin şekilde gerçekleşmesi için sanki halı dokur gibi ipleri ilmek ilmek örerek istediğin motifi ortaya çıkar. Çıkar ki
yeni motif senin istediğin, arzuladığın kaderin olsun. Olanları kabullenip, “Kaderim buymuş.” diye hareketsiz kalma, sonuna kadar
doğru insan ol, doğru insan olduğun için verdiğin kayıplara bakma, sabırla uğraş ki yeni bir sen ol. Sıradan bir insan olarak ömrünü tamamlayıp
gitme, yoksa bunları yaşamaktan korkup şimdiden vaz mı geçiyorsun?
Yaman, bu yazılanları hayatında tatbik etmiş olduğundan başarmanın hazzını, mutluluğunu, kaybetmenin hüznünü, sıkıntısını çok net yaşadı. Yaşadıklarına bazen sevinmiş, bazen de üzülmüş ama mutlu sona yaşadıkları sayesinde ulaşmıştı.
Yaşadıkları sayesinde hiç beklemediği bir şekilde Yaman olarak, “Müdür v.” ile “K. Müdür” romanlarının başkahramanı oldu. Yaman
mutluluğun tadını şimdilerde iliklerine kadar hissederken geçmişte yaptıklarından, başardıklarından hep gurur duyuyor…
O birikimleri sayesinde başardıkları, başarmadıkları ile şimdi daha mutlu, huzurlu, ne istediğini bilerek yaşamakta.
Şimdi Yaman sırasını savdığına göre sıra sende… Sen de kendi birikimlerinle geleceğini şekillendirip yaşanılacak hayatı belirleyeceğini
ve belirlenen bu hayatın kaçınılmaz sonunu kendin hazırlayacağını unutma…
